گرچه من خود نسب از حضرت مولا دارم            بـخــدا عــشـق بـه ذرّیــۀ زهــرا دارم

من غـلام حـسـنـم، خـادم دربارِ حسین            آبـرویـی اگـرم هـسـت، از آنـجـا دارم

سرِ سودا زده ام نذر عـلی اکبر اوست            جـان نـاقـابـل خـود، هـدیه به آقـا دارم

امرِ آقـام حسین است سـفـیـرش بـاشم            من مـطـیـعِ ولی ام، حـکــمِ تــولا دارم

بین این قوم مُذَبذَب که به دنیا غـرقـند            حـکــمِ گـردآوریِ بـیـعـتِ آنـهــا دارم

مشگلی نیست، فقط کاش خدا رحم کند            ترس از غـربت مولا؛ نه ز اعدا دارم

نـامه دادند حسین! هجـده هـزار آمادند            امـتـی گـفـت بـیـا، از تـو تـمـنّــا دارم

بـاغـهـامـان هـمـه آمادۀ بـرداشت شده            کوفه می گفت تو را، شوق تماشا دارم

نیم روزی همه از بیعت خود برگشتند            چند روزیست که دلشورۀ این را دارم

نـامـه دادم که بیا کـوفـه، و امّا برگرد            جـان شش ماهه میا کوفه، تقاضا دارم

یا میـا کـوفـه و یا زیـنـب تو بـرگـردد            کوفه دشمن تر از اینهاست که افشا دارم

بر سرِ دار، از این خـنجرشان حـیرانم            بـوسه از دور بر آن حـنجر والا دارم

جان مسلم دگر انگشتری از دست درآر            بسکه دلواپسی از غارت و یغـما دارم

زیـور آلات زنان را ز حـرم دور کنید            خوف اوضاع پس از کشتنِ سقّـا دارم

تا نـبـیـنم سر تو بر سر دروازۀ شهـر            لحـظـۀ آخـر خـود دست دعـا را دارم

یارب این قافله را خود به سلامت برسان            که من از این همه غم، شرم، ز طاها دارم